Jans vader, kolonel Prins, noemt problemen waarbij gevaar en avontuur een rol spelen perikelen. Ze ontstonden toen huishoudster Marianne een huis in Odiliapeel erfde van een neef die ze nauwelijks kende. Maik Landleben verdween uit haar leven toen hij naar het buitenland ging: Amerika, Afrika, China. Waarom hij terug kwam en in de Peel ging wonen, weet ze niet en waarom een grote man haar wegjoeg toen ze haar erfenis wilde bekijken, weet ze evenmin. Of Jan, Bob en Arie dat willen uitzoeken, is de opdracht van de kolonel die bang is dat Marianne naar haar nieuwe huis zal vertrekken en hem in Amsterdam zal achterlaten. Jan is minstens even bang. Van het idee dat hij met zijn vader naar de supermarkt moet, krijgt hij zelfs in volle najaarszon nachtmerries. Voorzien van een wonderlijk assortiment aan voertuigen, variërend van een Mercedes die ooit dienst heeft gedaan als ambulance in het Duitse leger tot een minibus die door amateurs is beschilderd met bloemen, trekken ze in een nacht met dichte mist naar Brabant. Daar krijgen ze te maken met Rafael Dupont die prachtig Mona Lisa's en Nachtwachten kan naschilderen en die iets uitspookt in een soort fort dat in een grote schuur is gebouwd. Jan en Bob dringen de schuur binnen en nemen een kijkje, Arie laat zich gevangennemen en afvoeren door een Roemeense gastarbeider met wie hij wonderlijke zaken doet. Tussen bouwketen naast een serie paardenstallen waar een bus in een mum van tijd wordt gesloopt, komt enige duidelijkheid: Dupont, die Fons de Schilder wordt genoemd, en Maik Landleben waren ooit vrienden ... tot het huis dat Marianne erfde, werd verkocht. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie