Nazi's en alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken had, tekenden de jeugd van Catherine Keyl. Haar vader overleefde concentratiekamp Sachsenhausen, maar liep een zwaar trauma op. Op de meest ongelegen momenten moest zijn gezin zijn kampverhalen vol gruwelijke details aanhoren. Het liefst tijdens verjaarspartijen als de kamer vol visite zat. Hoe was het om op te groeien in naoorlogs Den Haag, maar ook wat bezielde Catherines vader om zijn gezin zo in zijn leed mee te trekken? Ze gaat op onderzoek en doet opzienbarende ontdekkingen. Haar vader zat in het verzet. Hij werd helemaal niet als jood opgepakt, want hij had een vals persoonsbewijs. Waarom heeft hij hier nooit iets over verteld? Catherines joodse opa, oma en andere familieleden vertrokken onwetend voor een enkele reis naar de vernietigingskampen. 'Als zij goed waren voorgelicht, was dat niet gebeurd,' vindt Catherine. Zij beschouwt het daarom als haar plicht via de televisie mensen voor te lichten. In een terugblik haalt Catherine niet alleen herinneringen op aan haar jeugd en beschrijft ze haar zoektocht naar de emoties van haar vader, maar ze vertelt ook veel ins en outs over haar werk bij de omroepen. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie