Kort voor zijn tachtigste verjaardag bezoekt Christine Otten haar vader, voor het eerst in jaren. Wat begint als een schuchtere verzoeningspoging zet een ontdekkingsreis in gang die haar terugvoert naar haar jeugd in Deventer, de geëngageerde arbeidersmilieus van haar ouders en de geestelijke instabiliteit van haar vader. Ter plekke doet ze ontdekkingen over een grootvader die worstelaar, acrobaat en communist was, over een grootmoeder die viool speelde, en over haar drijfveren om Deventer op haar achttiende te ontvluchten. In een wervelende stijl beschrijft Otten hoe haar vaders toestand haar leven lange tijd beïnvloedde en hoe een onverwachte gebeurtenis haar hielp daaraan te ontkomen. Om adem te kunnen halen is een aangrijpend boek over ouders en kinderen, dromen en werkelijkheid, afkomst en ambitie, noodlot en bevrijding. Christine Otten brak in 2004 door met de roman De laatste dichters, die genomineerd werd voor de Libris Literatuurprijs. Daarna volgden Als Casablanca, In wonderland en in 2011 verzorgde zij samen met Erik Kessels het Boekenweekessay. ‘Christine Otten balanceert als een danseres tussen fictie en non-fictie, tussen illusie en werkelijkheid.’ – Geert Mak ‘Christine Otten is een schrijfster om te volgen. Ze heeft een talent om verontrustende werelden te exploreren.’ – Adriaan van Dis Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie